Ze zijn nieuw, maar voelen zich al helemaal thuis. De aangekondigde professionalisering bij LDODK/Rinsma Modeplein was voor Marije Visser en Sabine Verhoef een extra trigger om de stap te maken. Ze genieten, maar het is tegelijkertijd ook nog een grote ontdekkingstocht. “De concurrentie is groot, we moeten er keer op keer staan.”
Het waren twee transfers die al langer in de lucht hingen. Maar Marije Visser (23) en Sabine Verhoef (24) vonden het beide lastig om de knoop door te hakken. Want ze voelden zich zo thuis bij hun oude club. Marije bij Mid-Fryslân in Grou/Reduzum, Sabine bij Unitas in Harderwijk. Ze kenden elkaar als tegenstander, maar besloten in het voorjaar contact met elkaar te zoeken. “We zaten in hetzelfde schuitje. Doen we het wel, doen we het niet”, vertelt Sabine. Het onderlinge contact was een van de stappen die uiteindelijk tot de beslissing hebben geleid. Marije: “Ik zag mij ineens in gedachten in een LDODK-shirt in het veld staan. Een teken dat het zover was.” Sabine werd moe van het steeds maar weer afwegen van plussen en minnen. “Op een gegeven moment is iedereen wel toe aan beslissing.”
Meer rust
Sinds de zomer ziet hun leventje er dus heel anders uit. Drie keer per week overdag trainen, ’s middags van drie tot vijf. Een noviteit in korfballand. Sabine: “Die professionalisering was een van de dingen die LDODK aantrekkelijk maken.” Het bevalt hen heel goed. Marije: “Je bent ’s avonds vrij en dat geeft zoveel extra’s. Als ik nu om half tien moe ben, ga ik naar bed.”
Hoe anders was dat vorig seizoen nog voor beide korfbalsters. Ze trainden meerdere keren per week tot ’s avonds tien uur, soms tot half elf. Dan nog douchen, naar huis en tot rust komen. Dat betekende dat het vaak al na twaalven was voordat het bed werd opgezocht. “Als je dan de volgende dag vroeg op moet, zijn de nachten kort”, weet Sabine. “Die extra hersteltijd is heerlijk. Je kunt nu gewoon een nacht van acht uur maken. En dat voel je ook gewoon.”
Marije begint de meeste doordeweekse dagen nu voor de klas op de basisschool van Oranjewoud. “De kinderen zijn om 14.00 uur vrij, ik kan een kwartiertje later vertrekken. Daar zijn goede afspraken over gemaakt. Dit is op deze manier goed te combineren.” Sabine woont in Harderwijk en heeft nog een uurtje reistijd richting Gorredijk. “Ik werk sinds kort bij de gemeente Emmeloord, dat ligt mooi op de route. Vanaf daar carpool ik vaak met trainer Jordy Last, die vanuit Kampen komt.”
Veel intensiever
Aan alles merken ze dat ze nu een niveau hoger korfballen, al heeft Sabine met Unitas al een jaar ervaring in de Korfbal League. “Alles is intensiever. Er staat een geweldige technische staf van vijf personen die hee; duidelijk voor ogen heeft wat ze wil”, vertelt Marije. “Er wordt ook wel iets van je gevraagd, altijd volle bak gaan. En je traint natuurlijk met spelers die al ervaring op het hoogste niveau hebben. Dat is ook een grote verandering.”
Gevolg van de overstap is ook dat beide speelsters een hele andere rol hebben dan ze bij hun oude vereniging gewend waren. Sabine: “Er kwamen natuurlijk altijd veel ballen bij mij. Ik kreeg veel kansen. Dat is nu heel anders. Het spel is ook anders met bijvoorbeeld hele andere looplijnen. Het is een prachtige ontdekkingstocht.” Marije herkent zich helemaal in wat Sabine zegt. “Bij Mid-Fryslân was ik een spil in het spel. Daar stelden tegenstanders zich op een gegeven moment ook op in. Dan moet je wel een plan B hebben. Bij LDODK weet je dat er ook een plan C, D, E en F is. Dan sta je wel anders in het veld. En dat het nu minder om mij draait, geeft in zekere zin minder druk.”
Het selectieweekend op Terschelling, aan het begin van het seizoen, was voor zowel Marije als Sabine belangrijk. “Je weet van de spelers wie wie is, maar je kent ze natuurlijk niet echt”, legt Sabine uit. “Naast het sporten is het voor mij wel belangrijk dat ik het ook gezellig heb. Daarvoor is zo’n weekend wel heel goed geweest. Daar ligt wel de basis van het teamgevoel.”
Grote concurrentie
Waren zowel Marije als Sabine vorig seizoen wel zeker van hun plekje, nu is er onzekerheid. De concurrentie is groot. Tijdens de zes wedstrijden op het veld, speelde LDODK met zeven dames. Marije: “Op topniveau heb je aan vier dames ook niet genoeg. Er moeten minimaal zes zijn die het niveau aan kunnen.” De groep dames bij LDODK is jong. Marlou Kuiper is met 25 jaar de oudste speelster.
De jonge ploeg, een ander niveau, een nieuwe omgeving, een andere arbeid/rust verhouding. Zowel Sabine als Marije zijn heel benieuwd naar hoe LDODK er voor staat in een nieuw seizoen Korfbal League. Marije: “Het halen van de play-offs moet natuurlijk het doel zijn. Niet alleen bij LDODK is veel veranderd, dat geldt ook bij andere ploegen. We gaan het zien.”