LDODK/Rinsma Modeplein is er niet in geslaagd om de finale van de Korfbal League te halen. Ook in de tweede wedstrijd was PKC/Vertom te sterk. Al was het niveauverschil in vergelijking met een week geleden veel minder groot.

In een afgeladen en sfeervolle sporthal Kortezwaag, in opnieuw een erg fysieke wedstrijd, streed LDODK door tot de allerlaatste minuut. Maar dat bleek niet voldoende. Toen de kruitdampen waren opgetrokken stond er een 19-22 eindstand op het bord.

“Man, ik wil zo graag de zaalkorfbalfinale spelen.” Deze woorden van Erwin Zwart en de drive die daar achter zat,waren alleszeggend. Daaruit sprak vuur. Daaruit sprak passie. En dat leverde de thuisploeg deze keer. “Het gaat om de gretigheid om die bal te willen pakken.” Zwart trok daarbij de kar. En hij deed dat samen met Julian Frieswijk, die andere uitblinker aan LDODK-zijde. Frieswijk die in deze wedstrijden altijd wat extra’s kan, gaf zich helemaal tegen de fysiek sterke Van Wijngaarden. En ging daarbij vaak over zijn eigen grenzen heen, met daarbij regelmatig krampverschijnselen in diverse ledematen tot gevolg. Misschien ligt daar overigens nog wel een uitdaging in de toekomst voor Frieswijk, maar dat terzijde.

PKC maakte het verschil al meteen in de eerste helft. “We begonnen zo slecht. We gingen te veel mee in hun tempo. Schoten te snel en te moeilijke ballen. Maar vooral onder de korf ging het mis. Misschien is het dan toch eerst weer een stukje spanning, ik weet het niet. Ik kan ook niet in de hoofden van de andere spelers kijken.” Bij rust leidde PKC met 7-13. Alleen Zwart, Frieswijk en Femke Faber stonden daarbij aan LDODK-zijde op het scorebord.

Bij PKC was vooral Jelmer Jonker een gevaar. Coach Aukes paste gedurende de eerste helft nog een noodgreep toe door ‘Legend’ André Zwart verdedigend in te brengen tegenover Jonker. En dat leek soelaas te bieden. Zwart kan als een van de weinigen in korfballend Nederland de kwikzilverachtige Jonker volgen. Maar een paar minuten later mocht Zwart het veld al weer verlaten en werd Ran Faber tegenover Jonker geposteerd. Dat bleek geen doorslaand succes.

Na rust een beter LDODK. “Ik moet echt de complimenten aan de ploeg geven. We hebben alles gegeven. En we zijn door blijven gaan, tot de laatste minuten. Maar per saldo hebben we te weinig mensen die scoren. En als we dat al doen, scoren zij meteen weer daarover heen.”

Dat was inderdaad het beeld in de tweede helft. Pas in de slotfase kwam LDODK echt dichterbij. Maar dat was al nadat Esmee van Veen met een brancard van het veld was gedragen. De jonge LDODK-speelster kwam keihard in botsing met Laurens Leeuwenhoek die voor zijn onbesuisde actie een groene kaart kreeg. Van Veen bleef minutenlang aangeslagen op het veld liggen.

Dat was overigens niet de eerste keer dat een heer hardhandig met een dame in botsing kwam. Eerder al werkte Julian Frieswijk Sanne van der Werff hardhandig door de boarding bij de reservebank. En dat is ook een tendens welke dit seizoen over de gehele linie zichtbaar is. Fysiek sterke heren die vaak alleen maar oog voor de bal hebben. Door roeien en ruiten gaan. En over alles wat daar tussenin zit heen walsen.

Misschien is het verstandig dat de bond bij de evaluatie van dit korfbalseizoen zich afvraagt of dit de richting is waarin de korfbalsport zich zou moeten ontwikkelen. Immers, goed voorbeeld doet volgen. En willen we onze jeugd ook zo laten spelen? Voor LDODK houdt het voor nu echter even op. Het is tijd om de wonden te likken, de pleisters te plakken en vooruit te werken naar nog steeds die zaalkorfbalfinale. Maar, helaas voor Zwart en voor heel LDODK, dan wel voor het volgende seizoen.

Tekst: Wilco Berga | Foto: Jacob Heres/Picturespot.nl