Het helpen van een ander, of in dit geval een sportvereniging, is inbegrepen in zijn normen en waarden. “Mijn kinderen spelen bij deze club, dus dan doe je wat terug. Ook als ouders. Zo simpel is het”, zegt Tjalle vastberaden.

Opgegroeid met korfbal

Tjalle en zijn vrouw Mirjam komen beide uit een korfbalgezin. Zijn eigen korfbalcarrière begon in de Hemrik bij korfbalvereniging WWMD. Daarna zette hij deze voort bij UDIROS in Nieuwehorne. Met die club bereikte hij de top, maar toen het hele team besloot te stoppen ging ook Tjalle niet verder met korfballen.

Wel met het fluiten van wedstrijden, wat hij vanaf zijn 17de deed.De laatste jaren fluit Tjalle zo nu en dan nog een wedstrijd, meestal Midweek en incidenteel een bondswedstrijd. “Helemaal stoppen wil ik ook niet.” Mirjam en Tjalle hebben twee zonen, Ran (22) en Noud (18). Beide geen onbekenden van LDODK. Noud speelt in de A1 en Ran speelt in de Korfbal League. Dat de beide jongens ook zoveel plezier halen uit korfbal ging vanzelf. “We hebben daar geen enkele moeite voor hoeven doen. Ze vinden het zelf leuk en dat is ook het enige wat wij belangrijk vinden.”

Groeien en plezier maken tijdens het fluiten

Naast het af en toe fluiten van een wedstrijd is Tjalle op dit moment wekelijks actief met het begeleiden van bondscheidsrechters. Daarnaast begeleidt hij samen met Remco ook de junioren bij het fluiten. “De jeugd moet wedstrijden fluiten, maar dan moet er ook goede begeleiding zijn. We moeten ze niet laten zwemmen”, vindt Tjalle.

Om boetes voor de club te voorkomen moeten er meer jongeren enthousiast gemaakt worden om zo nu en dan een wedstrijd te fluiten. Wat Tjalle opvalt is dat de meeste jongeren het hartstikke leuk vinden. De reden waarom dat soms minder is, is omdat jongeren het ook spannend of soms niet nodig vinden. “En daar heeft de vereniging een belangrijke rol. Er wordt gepraat over waarom het belangrijk is dat er voldoende scheidsrechters vanuit de club zijn en het fluiten krijgt aandacht in de trainingen waardoor het bekender is en de spanning minder wordt.”

Het mooiste aan het begeleiden van de junioren vindt hij dat ze leergierig zijn en je snel progressie ziet. “Je geeft een kleine aanwijzing en ziet dat ze het na de pauze of bij de volgende wedstrijd toepassen en het direct effect heeft. Prachtig om te zien.” Ze groeien, maar maken tegelijkertijd plezier. Daar draait het om volgens Tjalle.

Bondscheidsrechters begeleiden op een gelijkwaardige manier

Tjalle gelooft in onze junioren. “Ze fluiten echt heel leuk.” Het doel om ieder jaar iemand van LDODK tot bondscheidsrechter op te leiden is daarmee volgens Tjalle makkelijk haalbaar. En hij kan het weten, want naast zijn inzet bij LDODK begeleidt hij ook leerlingen die de opleiding tot bondscheidsrechter volgen. Jorn Welling was zijn eerste LDODK’er die hij bijstond in zijn avontuur tot bondscheidsrechter. “Hij deed het zo goed. Hij ging echt als een tierelier.”

Naast Jorn heeft hij ook 10 andere scheidsrechters vanuit verschillende clubs begeleid naar hun examen. En dat doet hij op zijn eigen manier. “Als begeleider kan je makkelijk oordelen. Letten op wat iemand mist en daarop doorgaan. Ik draai het liever om.” Tjalle kijkt naar het totale plaatje en probeert zijn leerlingen te motiveren door een gelijkwaardige rol aan te nemen. “We gaan samen in gesprek. Wat vind je nog moeilijk? Waar wil je graag aan werken? Dan spreken we af dat ik daar op ga letten en gerichte feedback geef.”

Geen eenrichtingsverkeer of een klassieke leraar/leerling verhouding dus. Het gesprek aangaan. Er zelf achter komen waarom iets gebeurd is en er dan samen over praten en opbouwende adviezen geven. “Verandering komt niet van mij, maar van de leerling zelf. En dus moet die nadenken over zijn of haar eigen handelen en begrijpen waarom het gebeurt.” Hij werkt met ‘zijn’ scheidsrechters aan de regels die ze moeten naleven maar ook aan hoe je met kritiek omgaat en hoe ze weerbaar op het veld staan. “Iedereen heeft snel kritiek op scheidsrechters. Het is belangrijk dat ze weten hoe ze daarmee om moeten gaan.” Ook uit het scouten van bondscheidsrechters haalt hij veel plezier. “Ik zit dan incognito op de tribune en schrijf een rapport over de scheidsrechter.”

Samen korfbal vieren

Wat de korfbalsport volgens Tjalle vooral zo mooi maakt is dat het een gemengde sport is. Maar, net zoals in elke andere sport, draait ook het korfballen om plezier. “En het enthousiasme. Als ik een E-ploegje zie korfballen die verliest met 20-0, maar dan samen staat te springen omdat ze 20-1 scoren dan vind ik dat werkelijk fantastisch.” Samen het korfbal vieren. Of je nou zelf scoort of je teamgenoot en of je nou wint of niet, korfbal is altijd leuk. Maar ook het sociale doel van korfballen vindt hij belangrijk. “Sommige teams zijn al zo lang samen, dat zijn hele hechte vriendengroepen geworden.”

Voor Tjalle draait korfbal niet om het hoogst mogelijke niveau halen. Het draait om plezier. “Of ik nou naar het eerste, tweede of een wedstrijd van de B2 kijk, ik geniet altijd van het spelletje.” Tjalle kijkt uit naar de toekomst van LDODK en ziet de stappen die de vereniging de afgelopen tijd genomen heeft als zeer positief. Met zijn allen de schouders eronder. “Als we alleen maar consumeren en niks bijdragen, wordt de last op sommige schouders alleen maar groter. Daar zijn we met zijn allen verantwoordelijk voor.” Samen staan we sterker. We zijn samen LDODK, daar gelooft Tjalle in.